اصفهان- 23 مرداد 1403 – فولاد، رگ‌های حیاتی صنعت و اقتصاد هر کشوری از جمله ایران، محسوب می‌شود. این محصول استراتژیک نه تنها در ساخت‌وساز و زیرساخت‌ها، بلکه در صنایع گوناگون از خودروسازی تا تولید تجهیزات صنعتی، نقش محوری ایفا می‌کند. فولاد، فراتر از یک محصول نماد خودکفایی، استقلال اقتصادی و توسعه پایدار است. صنعت فولاد ایران با ظرفیت‌های عظیم معدنی و نیروی کار ماهر، پتانسیل تبدیل شدن به یکی از قطب‌های تولید فولاد در جهان را دارد. با وجود همه مسائل پیش رو ایران توانسته جزو 10 تولیدکننده برتر فولاد دنیا باشد.

حفظ سهم بازار جهانی در صنعت فولاد نیازمند تامین منابع مالی برای پروژه‌هایی است که در این صنعت در جریان بوده است. همچنین، سرمایه در گردش این صنعت نیازمند افزایش است. از این رو، لازم است با توجه بیشتر به سودآوری و بازدهی این صنعت و اتخاذ سیاست‌های مناسب این بخش بزرگ به تامین مالی تولیدی کشور بپردازد تا زمینه ای جذاب برای ورود سرمایه گذاران خرد به این حوزه فراهم شود.

 صنعت فولاد ایران با چالش‌های جدی از جمله: کمبود سرمایه، نوسانات بازار، تحریم‌ها و رقابت شدید جهانی روبرو است. این چالش‌ها، رشد و توسعه این صنعت را با محدودیت مواجه کرده و از تحقق پتانسیل‌های آن جلوگیری می‌کند. یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، تامین مالی است که پروژه‌های عظیم و سرمایه‌بر صنعت فولاد، نیازمند منابع مالی هنگفتی هستند که تامین آن‌ها از طریق روش‌های سنتی مانند بانک‌ها و سرمایه‌گذاران بزرگ، همواره با دشواری همراه بوده است.

در سال‌‌های اخیر بسیاری از سرمایه‌های خرد، به سمت بازارهای غیر مولد و غیر تولیدی همچون ارز، خودرو، مسکن و طلا حرکت کرده است. در چنین شرایطی سرمایه گذاری در حوزه تولید فولاد مورد توجه سرمایه‌گذاران قرار نگرفته زیرا علاوه بر نبود جذابیت، راهکار مشخصی برای ورود به این حوزه مشخص نبوده است.

تولیدکنندگان فولادی اکنون با مسائل قابل توجهی مواجه هستند چرا که در شرایط موجود و با وجود تورم مستمر و ماهانه در اقتصاد کشور، سوددهی تولید کاهش می‌یابد. بنابراین، این موضوعات منجر شده تا تمرکز بر کیفیت و کمیت تولید نیز از دستور کار خارج شود.

ازآنجاکه چشم انداز صنعت فولاد ایران در سال 1404 رسیدن به تولید 55 میلیون تن فولاد خام و در افق 1410 تولید سالانه 66 میلیون تن فولاد خام تعریف شده است، این صنعت می‌تواند با رسیدن به این افق‌های تعریف شده ارزآوری قابل توجهی داشته باشد، البته باید توجه داشت که تحقق چنین اهدافی بیش از همه نیازمند سرمایه گذاری در بخش‌های مختلف این صنعت همچون آب، برق، گاز و... است که اکنون کسری در این بخش‌ها این صنعت را با چالش‌های جدی مواجه کرده است.

تامین مالی بزرگترین مانع رسیدن به افق تولید فولاد

می‌توان گفت بزرگترین مانع برای رسیدن به ظرفیت‌های تولید تعریف شده در چشم‌انداز صنعت فولاد، تامین مالی و سرمایه‌گذاری در این صنعت است و تامین مالی جمعی می‌تواند راهکاری باشد که علاوه‌بر ایجاد شفافیت افزایش رغبت درمیان سرمایه‌گذاران برای ورود به این حوزه را رقم خواهد زد.

در صنعت بالادستی و پایین‌دستی صنایع فولادی به گردش مالی بالایی نیاز دارند تا بتوانند ظرفیت تولید را به بالاترین حد ممکن برسانند، بنابراین می‌توان گفت که توان صادراتی وظرفیت‌های خالی موجود در این صنعت نیازمند روش‌های نوین تامین مالی است.

دراین شرایط، ضرورت تحولی اساسی در مدل تامین مالی صنعت فولاد بیش از پیش احساس می‌شود. تامین مالی جمعی به‌عنوان یک روش نوین و کارآمد، می‌تواند راهکار مناسبی برای رفع این چالش باشد. این روش نه تنها به تامین مالی پروژه‌های مختلف صنعت فولاد کمک می‌کند، بلکه می‌تواند مشارکت گسترده‌تری از مردم و فعالان اقتصادی را در توسعه این صنعت ایجاد کند. با استفاده از پلتفرم‌های آنلاین و شبکه‌های اجتماعی، شرکت‌های فولادی می‌توانند به‌راحتی پروژه‌های خود را به عموم معرفی کرده و از سرمایه‌های خرد مردم برای تامین مالی طرح‌های توسعه‌ای و نوآورانه استفاده کنند.

تامین مالی جمعی علاوه بر تامین پول و سرمایه، مزایای دیگری نیز برای صنعت فولاد به‌همراه دارد. این روش می‌تواند به افزایش شفافیت و پاسخگویی شرکت‌ها، ایجاد ارتباط نزدیک‌تر بین تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان، و تقویت فرهنگ کارآفرینی و نوآوری در صنعت فولاد کمک کند. همچنین، با جذب سرمایه‌های خرد، می‌توان به توزیع عادلانه‌تر ثروت و کاهش تمرکز ثروت در دست عده‌ای معدود کمک کرد.

در نهایت، می‌توان گفت که تامین مالی جمعی می‌تواند به‌عنوان یک ابزار قدرتمند، صنعت فولاد ایران را متحول کرده و آن را به سمت رشد و توسعه پایدار سوق دهد. با اتخاذ این روش، می‌توان به ایجاد یک صنعت فولاد قوی، رقابتی و دانش‌بنیان امیدوار بود که نه تنها به اقتصاد کشور کمک کند، بلکه به بهبود زندگی مردم و ایجاد اشتغال پایدار نیز منجر شود.